Sed haec in pueris;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Duo Reges: constructio interrete. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Maximus dolor, inquit, brevis est. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Si enim ad populum me vocas, eum. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Et quod est munus, quod opus sapientiae? At coluit ipse amicitias. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quod iam a me expectare noli. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Inde igitur, inquit, ordiendum est.
Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Pauca mutat vel plura sane; Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Nam de isto magna dissensio est. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Et quidem, inquit, vehementer errat; Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
